Pierina Gilli – biografia

Pierina Gilli  urodziła się 3 sierpnia 1911 r. w San Giorgio pod Montichiari, w bardzo pobożnej, biednej, chłopskiej rodzinie. Z powodu trudnej sytuacji finansowej po śmierci ojca, na krótko trafiła do sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne. Po powtórnym zamążpójściu przez matkę, Pierina z powrotem została zabrana do domu rodzinnego. Niestety była źle traktowana przez ojczyma. W trudnych chwilach śpiewała litanię loretańską do Matki Bożej, co powstrzymało ojczyma. Sytuacja rodzinnego domu sprawiła, że Pierina oddała swoje życie Matce Bożej i rozpoczęła praktyki miłosierdzia i pokuty.

W wieku 18. lat zaczęła pracować jako pielęgniarka w szpitalu w Montichiari. Pierina odmówiła starającemu się o jej rękę i zapragnęła wstąpić do zakonu. Nie została jednak przyjęta z powodu złego stanu zdrowia. Ponownie starała się o przyjęcie w wieku 32. lat. Choć wtedy została przyjęta do zakonu Służebnic Miłosierdzia, jednak nie doszło do jej ślubów wieczystych, głównie z powodu nękających ją ciężkich chorób.

24 listopada 1946 roku w szpitalu, po raz pierwszy doznała objawienia Matki Bożej, która określiła się jako Róża Duchowna. Widzenie przedstawiało płaczącą Madonnę z zanurzonymi w piersi trzema mieczami. Szatę zdobiły trzy róże: biała, czerwona i złota. Było to pierwsze z serii objawień, które trwały do śmierci wizjonerki. Głównym przesłaniem objawień była prośba o nawrócenie i szerzenie kultu Matki Bożej Róży Duchownej.

Pierina ofiarowała w tej intencji swoje cierpienia, zwłaszcza za uświęcenia dusz konsekrowanych – kapłanów oraz członków męskich i żeńskich zgromadzeń zakonnych. Jednak kiedy powiedziała o tym swojemu spowiednikowi nie znalazła zrozumienia. Ten nakazał jej milczenie. Pierina oddała się więc jeszcze bardziej modlitwie i pokucie.

W maju 1947 r. zaczął ją atakować demon w różnych postaciach. Ujrzała wtedy nieskończoną przestrzeń piekła. Opisała je jako miejsce otoczone płomieniami, wypełnione duszami potępionych. Gdy zaczęła wzywać na pomoc Chrystusa i Matkę Bożą, jakiś głos powiedział jej: „Patrz, to piekło. Pierwsza grupa potępionych to dusze konsekrowane, które zdradziły swą posługę, oto dlaczego są potępione. Druga grupa to osoby duchowne, które umarły w stanie grzechu śmiertelnego. Trzecia grupa to kapłani Judasza! Aby te biedne dusze nie szły do piekła trzeba wynagradzać, podejmować wiele aktów wiary i pokuty”. Pierina oświadczyła wtedy, że osobiście jest gotowa podejmować wynagradzające ofiary. Co też czyniła do końca życia. I także do końca życia doznawała mistycznych objawień Matki Najświętszej – Róży Duchownej.

Pierina aż do śmierci prowadziła pustelnicze życie, poświęcając się modlitwie i pokucie w skromnym domku i spotykając się z pielgrzymami w swojej małej kaplicy. Zmarła w opinii świętości 12 stycznia 1991 r. nie doczekawszy zatwierdzenia swoich objawień przez biskupa, który uczynił to dopiero w 2000 roku. W Montichiari i Fontanelle, nadal mają miejsce duchowe konwersje, cudowne uzdrowienia i wyzwolenia od diabelskich mocy.